ร้อยกว่าปีก่อน นักจิตวิทยาเด็ก เผย “การเป็นลูกคนเดียวคือโรคชนิดหนึ่ง”

ร้อยกว่าปีก่อน นักจิตวิทยาเด็ก เผย “การเป็นลูกคนเดียวคือโรคชนิดหนึ่ง” “being an only child is a disease in itself” 

สร้างความเข้าใจผิดและตัดสิน คนที่เป็นลูกคนเดียว มาจนถึงปัจจุบัน !!

ย้อนกลับไปในอดีต

อคติเชิงลบของลูกคนเดียวมีมายาวนาน

เพราะทุกครอบครัวนิยมมีลูกจำนวนมาก

การมีลูกคนเดียวเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากมาก

.

โทนี ฟาลโบ (Toni Falbo) นักวิจัยชั้นนำด้านลูกคนเดียว

จากมหาวิทยาลัยเทกซัส ออสติน ชี้ว่า

ในอดีต การมีลูกคนเดียว

มักเป็นสัญญาณของปัญหาสุขภาพของพ่อแม่ หรือภาวะทุพโภชนาการ

ทำให้ลูกคนเดียวถูกมองเป็นตัวประหลาดโดยอัตโนมัติ

อคติที่ฝังรากลึกในกระบวนการคิด

ไมเคิล ดัฟเนอร์ (Michael Dufner) นักจิตวิทยาจากเยอรมนี

อธิบายว่า เป็นธรรมชาติของมนุษย์

ที่จะเชื่อมโยงลักษณะเด่นหนึ่งเข้ากับอีกลักษณะเด่นหนึ่ง

 

“คนเรามักมองหาสิ่งที่ทำให้คุณแตกต่างจากคนอื่น

และใช้สิ่งนั้นอธิบายพฤติกรรมของคุณ”

 

เมื่อลูกคนเดียวไม่แบ่งของเล่น

จะถูกตัดสินว่า เพราะเขาเป็นลูกคนเดียว

แต่ถ้าเด็กมีพี่น้องทำแบบเดียวกัน

น้อยคนนักที่จะบอกว่า สาเหตุมาจากการมีพี่น้อง

 

อคตินี้ฝังรากจนไร้เหตุผล

งานวิจัยของดัฟเนอร์ในปี 2019

เปรียบเทียบแนวโน้มการหลงตัวเอง (Narcissistic tendencies)

ในผู้ใหญ่ 1,810 คน ทั้งกลุ่มที่มีและไม่มีพี่น้อง

 

ผลลัพธ์คือ ลูกคนเดียวไม่ได้มีแนวโน้มหลงตัวเองเลย

แต่ที่น่าเศร้าคือ ผลสำรวจกลับย้อนแย้ง บิดเบือน เมื่อทีมวิจัยทำการสำรวจคน 556 คนว่า

“คนแบบไหนน่าจะหลงตัวเอง” ผู้ตอบแบบสอบถาม กลับลงความเห็นว่า “ลูกคนเดียว !!”

เมื่อวิทยาศาสตร์สวนทางความเชื่อทุกมิติ 

ความสุขและสุขภาพจิต:

ลูกคนเดียวเสี่ยงเป็นซึมเศร้า, วิตกกังวล, OCD น้อยกว่า คนที่มีพี่น้อง!

(อ้างอิง: งานวิจัยรวม 113 ชิ้น, ผู้ร่วมทดลองเกือบ 240,000 คน)

ความฉลาด: ลูกคนเดียวมักมีคะแนน IQ และผลการเรียนดีกว่าเล็กน้อย

(เพราะพ่อแม่ทุ่มเททรัพยากรได้เต็มที่)

ความเหงา: ไม่จริง! งานวิจัยชี้ว่าลูกคนเดียวรู้สึกเหงาน้อยกว่า

และยังให้ความร่วมมือกับคนอื่นได้ดีกว่า!

 

EP. ต่อไป เราจะเจาะลึกอนาคตของลูกคนเดียวในประเด็นที่หลายคนกังวล:

ทักษะทางสังคมจริง ๆ แล้วเป็นอย่างไร ?

ความเสี่ยงในการหย่าร้างสูงกว่าจริงไหม ?

ปัจจัยอะไรที่สำคัญกว่าการมีพี่น้อง ?